اکثر مصالح ساختمانی بسیار قطبی هستند و این قطبی بودن بخاطر گروه‌های OH سطح می‌باشد. ذرات خاک هم بسیار قطبی می‌باشند و در سطح خود گروه های OH دارند. وقتی این ذرات ریز به اطراف سطح ساختمان می‌رسند توسط نیروهای قطبی جذب شده و بوسیله این نیروهای جاذبه (پیوندهای هیدروژنی) با سطح پیوند برقرار می‌کنند.

مقدار مصرف زایکوسیل به میزان جذب آب مصالح و تخلخل آن‌ها بستگی دارد. به این صورت که هرچه جذب آب و تخلخل سطح بیشتر باشد ماده مصرفی شما به همان نسب افزایش پیدا می‌کند. اما بطور عام می‌توان گفت برای ضدآب‌سازی حدودا 40 تا 100 مترمربع، به 1 کیلوگرم زایکوسیل که با 20 لیتر آب قابل شرب محلول می‌کنید (نسبت 1 به 20)، نیاز هست که در این صورت شما 21 لیتر محلول ضدآب سازی دارید.

سیلان‌ها ترکیباتی مونومری هستند و معمولا اندازه مولکول آن‌ها بین 3 تا 6 نانومتر است.

سیلوکزان‌ها پلیمرهایی با وزن مولکولی کم می‌باشند که بیشتر ترکیبات آن‌ها پلی دی متیل سیلوکزان است و اندازه مولکول‌های آن معمولا بین 50 تا 100 نانومتر می‌باشد.

سیلیکون‌ها وزن مولکولی زیادی دارند، که بیشتر ترکیبات آن‌ها از پلی دی متیل سیلوکزان بوده و معمولا اندازه این مولکول‌هایشان به 100 تا 2000 نانومتر و یا بیشتر می‌رسد.

در اجرای زایکوسیل همواره باید به یک موضوع توجه داشته باشید و آن موضوع وجود سطحی که سیلیس داشته باشد و بتواند آب را به خود جذب کند. اگر به هر دلیلی سطح شما جاذب آب نباشد، نمی‌توان از زایکوسیل برای ضدآب کردن آن استفاده کرد؛ چراکه حلال زایکوسیل آب است و بعد از نفوذ به عمق مصالح با آن واکنش می‌دهد و فرآیند ضد آب سازی را تکمیل می‌نماید

زایكوسیل پس از اجرا روی سطح، با مصالح واکنش داده و شبكه‌ای پلیمری در لایه‌های زیرین مولكولی تشكیل می‌دهد. پلیمر شكل گرفته یک مولكول خطی و دارای زنجیره‌ای طولانی نمی‌باشد بلكه دارای پیوندی عرضی و متقاطع با سطح زیرلایه بوده در نتیجه پلیمر ایجاد شده دارای پیوندهای مولكولی متعددی در سطح است.